... απογοήτευση και στεναχώρια, γι αυτή τη βάρβαρη, άδικη και ανόητη εικόνα του κόσμου μας, το να νοιώθει πόνο για το κακό που σαν είδος έχουμε προκαλέσει και συνεχίζουμε να προκαλούμε, στη σχέση μας με τα πάντα,
... το να αναζητά με πάθος τη γνώση, την ουσία και την αλήθεια των πραγμάτων, το να μην ακολουθεί τις συνήθειες των πολλών και τις μόδες,
... να προτιμά τη σιωπή από το θόρυβο,
... να αμφισβητεί συνεχώς τα προσωπικά και κοινωνικά στερεότυπα, τις κατασκευασμένες αξίες, κάθε τι κατεστημένο και βαλτωμένο,
... το να αισθάνεται συμπόνια και αγάπη για όλα ανεξαίρετα τα πλάσματα της φύσης και να μην θέλει να είναι αυτός η αιτία του πόνου ή του θανάτου τους,
... το να έχει τη φλόγα και να προσπαθεί με κάθε τρόπο για να γίνει αυτός ο κόσμος καλύτερος,
... το να είναι αφοσιωμένος σ ένα τέτοιο δρόμο συνεχούς μάθησης και αληθινών σχέσεων
ΔΕΝ σημαίνει απαραίτητα ότι το άτομο αυτό πάσχει από μανιοκατάθλιψη, απαισιοδοξία ή καταστροφολογία…
ΔΕΝ σημαίνει ότι θέλει τη θλίψη και τον πόνο στη ζωή του, ότι διαλέγει τη μαύρη πλευρά της ζωής
…ίσως να αγωνίζεται με όποιο τρόπο μπορεί να παραμένει αληθινός άνθρωπος, να μην τον καταπιεί η δίνη του ανόητου νου, να μην είναι σκιά …
…και ίσως οι πιο πολλοί να έχουμε ξεχάσει ποια είναι τα δείγματα και τα σημάδια του πραγματικά υγιούς και ζωντανού πνευματικά ανθρώπινου πλάσματος…
Άμα συναντήσεις κάπου ένα τέτοιο άνθρωπο, μη φοβηθείς…
…άμα το θέλεις αληθινά γίνε φίλος του…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου